In één enkele seconde staat jouw wereld op zijn kop
Een seconde met zoveel geconcentreerde inhoud dat hij te zwaar is geworden om te kunnen bestaan in de realiteit. De inhoud van deze seconde gaat de rest van je leven bepalen. (Schouten, Peter John: Traumaseksualiteit. Delft: Uitgeverij Eburon, 2016.)
Ben je als kind slachtoffer geweest van seksueel misbruik, dan kan je kortweg je leven in tweeën delen: je leven voor de seconde en je leven na de seconde.
In één seconde, precies wanneer het misbruik begint, gebeurt er op alle lagen in jouw innerlijk ontzettend veel. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk treedt de schade naar binnen. Jouw beeld van de wereld verandert, het basisvertrouwen is aangetast en jouw gezonde agressie is beschadigd. In de sociale context zijn er ook verschuivingen, jij bent ineens geen kind meer en een geheim staat tussen jouw en je familie in. Je seksuele ontwikkeling wordt ernstig verstoord, jouw identiteit raakt zoek in de puinhopen van de schok. Eigenlijk lijkt het op een zware aardbeving, alles schuift, kantelt, stort in, verdwijnt, verschijnt, verwoest. Jij begrijpt niets meer van de wereld en komt in gevecht met jouw omgeving.
De wereld staat stil en toch gaat alles gewoon door. Er ontstaat een oorverdovende stilte…………………………….. en vanuit daar heb jij als kind moeten overleven, een groot geheim meedragend. Alleen, eenzaam, onbeschermd, overgeleverd aan volwassen seksualiteit waar jij nog geen weet van had. Misschien was het zelfs plezierig, reageerde jouw lijf op seksuele prikkels en ga jij gebukt onder een enorm schuldgevoel, alsof jij mede schuldig bent aan de misdaad die de dader heeft gepleegd.
De schade van het misbruik is terug te voeren naar één moment in de tijd, de allereerste seconde. Al het misbruik wat daarna komt verdiept en bevestigt de ervaring.
Wat is nu precies de inhoud van die ene seconde? Het allereerste moment van het misbruik bestaat uit vier delen, die worden ingekapseld in een vijfde deel. Eerst is er de shock (1). Je ervaart doodsangst en je lichaam reageert automatisch, van binnen schreeuwt alles NEE maar er komt geen geluid. Direct en gelijktijdig is er de seks (2), deze seks zorgt ervoor dat jij nu geen kind meer bent (3). Jij bent nu anders dan jouw leeftijdgenootjes, vriendjes en vriendinnetjes. Jij hebt iets meegemaakt wat kinderen niet horen mee te maken. Er is geen getuige, geen hulp, je bent machteloos en wordt hulpbehoevend (4). Er komt niemand om jou te redden, het onbeschermd zijn is enorm angstig. Hierdoor ontstaat er ook eenzaamheid, in het verlangen naar een getuige, iemand die had kunnen ingrijpen en heeft gezien wat er gebeurde. Al deze elementen worden verpakt in de dikke laag van het geheim! In een andere blog, heb ik geschreven hoe de dader zijn best zal doen de gebeurtenissen geheim te houden. Dit is enorm schadelijk, je hebt een vreselijk trauma beleefd en je moet het nog geheim houden ook! Om deze verpakte, compact gemaakte ervaring heen, zit nog een laag. Deze bestaat uit schuld en schaamte, samen zorgen zij voor nog een extra verzegeling!
Je zal heel wat moeite moeten doen dit zegel te verbreken, en toch is dit wat er zo hard nodig is voor herstel. De seconde met alle gestolde ervaringen is tijdloos geworden. En iets wat tijdloos is kan je niet verwerken, het is een seconde in Niemandsland. Door het verhaal, met alle details te vertellen en te reconstrueren, breng je het weer terug in de chronologische tijd, het komt in de wereld. Dan kan je beginnen met verwerken en komt de ervaring achter je in de tijd.
0 Reacties